Psychika ludzka, psychika człowieka, psychologia zdrowia psychicznego, psychika i zdrowie.

PSYCHOTROPY - SZKODLIWE SKUTKI UBOCZNE!



Ciągle mało się społeczeństwo uświadamia o ciemnej, tak zwanej 'drugiej stronie' przyjmowania leków psychotropowych polecanych przez współczesną psychiatrię, a ta druga strona to narkotyczne uzależnienia lekowe, liczne szkodliwe i przykre skutki uboczne, uszkodzenia neurologiczne, zmiany w mózgu, a nawet przyśpieszone zestarzenie i śmierć pacjenta w skutek zalekowania. Wychodząc na przeciw społecznemu zapotrzebowaniu na informację w przedmiocie zamieszczamy to niewielkie opracowanie zagadnienia, o którym psychiatrzy często nie chcą słyszeć, bo im „chleb odbiera”, albo je bagatelizują w rzekomej trosce o „dobro pacjenta”. Na całym świecie, nie tylko w postsowieckim ZSSR powiększa się liczba osób, które uważają się za ofiary poszkodowane przez leczenie psychiatryczne. Z uwagi na oparte w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej prawo do swobodnego wyrażania własnych poglądów i prawo do publikowania niezależnych naukowych oraz twórczych opracowań, nie bojąc się represji ani retorsji ze strony środowiska „wierzących w leczenie psychotropowe” tak zwanych lekarzy - jako panaceum na wszelkie zaburzenia i psychozy - publikujemy tę Antypsychiatrię!



Antypsychiatria powstała pod wpływem prac Gregory'ego Batesona o psychorodzinnym pochodzeniu schizofrenii, dekonstrukcji pojęcia "choroby psychicznej" przez Michela Foucaulta (Historia szaleństwa w dobie klasycyzmu, 1961), oraz prac Herberta Marcuse'a o społeczeństwie dobrobytu. Ogromny wpływ na antypsychiatrię miały poglądy psychiatry brytyjskiego, Davida Lainga, który postrzegał chorobę psychiczną jako rodzaj doświadczenia ludzkiego (podróż). Etykietkę choroby psychicznej jako pierwszy odrzucił psychiatra południowoafrykański, David Cooper, a jego najbardziej reprezentatywnym przedstawicielem był inny psychiatra, Thomas Szasz (Czyt. Sas), autor książki "Mit choroby psychicznej". Antypsychiatria to ruch społeczny, zapoczątkowany w latach 60-tychXX wieku, który głosił, że pacjenci placówek psychiatrycznych nie są osobami chorymi, ale jednostkami, które nie przyjmują wartości i norm społecznych, obowiązujących w zachodnim społeczeństwie. Zwolennicy antypsychiatrii głosili, że pojęcie "choroby psychicznej" jest narzędziem represji społeczeństwa wobec nonkonformistycznych jednostek. Antypsychiatria głosi prawo do własnych przeżyć, niezależnie od społecznych norm i ocen, postrzegając różne formy zinstytucjonalizowanego lecznictwa psychiatrycznego, zwłaszcza w zamkniętych szpitalach oraz przymusową farmakoterapię jako niedozwolona przemoc. Szasz żądał "oddzielenia psychiatrii od państwa" (czyli usunięcia sankcjonowanego prawnie przymusowego leczenia), zakazu orzekania o niepoczytalności i nieodpowiedzialności prawnej sprawców przestępstw, zakazu pozbawiania praw osób z powodu choroby psychicznej etc.