Psychika ludzka, psychika człowieka, psychologia zdrowia psychicznego, psychika i zdrowie.

W tej materii zaszła znacząca zmiana poglądów w ciągu ostatnich dwudziestu lat. Początkowo uważano, że leki powinno przyjmować się tylko w okresie depresji, a więc stosunkowo krótko. Obecnie wiadomo, że wykazują one także działanie profilaktyczne i że korzystne jest, u części osób, prowadzenie leczenia przez dłuższy okres czasu. Umownie wyodrębnia się przy tym trzy okresy leczenia. Pierwszy, leczenie samej fazy chorobowej, to minimum kilka miesięcy leczenia farmakologicznego depresji aż do ustąpienia jej objawów. Drugim jest leczenie utrwalające - kilka miesięcy w okresie już bezobjawowym, dla ugruntowania wyniku leczenia. Wreszcie u niektórych osób, leczenie podtrzymujące, profilaktyczne, które może trwać nawet wiele lat, albo być przewlekłe, bezterminowe. Leczenie osoby z depresją powinno składać się co najmniej z fazy leczenia aktywnego i kontynuowanego. Leczenie depresji powinno trwać przy tym minimum 6-12 miesięcy.

Decyzję o podtrzymującym, długoterminowym stosowaniu leków przeciwdepresyjnych należy zawsze rozważyć u osób, które przebyły 3 epizody depresji lub 2 epizody w minionych 5 latach, albowiem prawdopodobieństwo pojawienia się kolejnego epizodu jest w takich przypadkach znaczne. Za celowością wdrożenia takiego postępowania przemawia także utrzymywanie się poronnych zaburzeń afektywnych (subdepresji) po przeminięciu epizodu, początek choroby przed 30. rokiem życia, duże nasilenie przebytych epizodów, obecność tendencji samobójczych, nadużywanie leków anksjolitycznych, leków nasennych, alkoholu oraz występowanie zaburzeń depresyjnych u krewnych pierwszego stopnia. Długie leczenie korzystne bywa też u osób w trudnej sytuacji życiowej, związanej ze stresem i "podtrzymującej" depresję.